Değerli okuyucularım Bilindiği gibi tüm dünyayı etkisi altına alan bir virüs belasıyla mücadele ediyoruz. Mart ayının ortalarından bu yana devam etmektedir.Hepimiz bu durumdan rahatsızlık duyduk,duyuyoruz.Rahatsızlık duyduğumuz şey ise maske takmak ve sosyal mesafeyi korumaktı.Bizler bunu bile yapmaktan acizken göremediğimiz zor şartlar altında hasretle,özlemle evlerine sağsalim dönmeyi bekleyen vatan için canlarını hiçe saymış TÜRK ASKER'inden bahsetmek istiyorum.Onları hiç göremedik ,hiç anlayamadık hayatlarını birde bizler zorlaştırdık.
NASIL MI?
Bizler bu durumu ciddiye almış olsaydık herkes gereğini yapmış olsaydı zaten zorlu şartlar altında olmalarını geçtim sağlıklı olmalarına en azından yardımcı olmuş olurduk peki yaptık mı? HAYIR...
Şimdi sizlere Denizci bir ASTSUBAY'IN ağzından neler yaşadıklarını nasıl zorlu şartlar altında çalıştıklarını onların duyduğu hasreti,özlemi,fedakarlıkları yazacağım.Tabi ne kadar anlatabilirim mechul.Çünkü onların yaşadığı hayatı hissederek yazmam mümkün bile değil.
Geminin içinde aylarca yaşamak nasıl bir duygudur hiç düşündünüz mü?Dışarıdan bakıldığında adı gemi ağzı dolduruyor söylerken diymi hiç görüldüğü gibi değil aleminyum yığınının içinde aylarca kalmak,bir limana geldiklerinde iskeleye bile inenememek,yakınından birini kaybettikleriden gidememek,çocuğu olduğunda aylarca görememek,temiz havada çıkıp yürüyememek,evlatlarının özel günlerinde yanlarında olamamak,sevdiklerini görememek,sadece telefonda oda sürekli değil,günlerce iletişim kuramamak ben bunları sayfalarca yazsam yinede bitmez...
Bizler ailelerimizin evlatlarımızın,sevdiklerimizin yanında istediğimiz herşeyi yaparken böyle bir sansımız varken onlar tek bir gülüşe hasret yaşıyorlar. PEKİ NİÇİN?
Bu ülke için,vatan için,bizler için,evlatları için,aileleri için,sevdikleri için,masum çocuklar için kısacası herşey için...
Tabi bir de onları bekleyenler var.Günlerce,aylarca yollarını hasretle bekleyenler.Her telefona koşa koşa gidip,her kapı çaldığında içini bir heyecan kaplayıp geldiğini sanan aileler var,evlatlar var,yarenler var...
Her an ölümle iç içe yaşıyorlar;ama aht etmiyorlar,yılmıyorlar,bıkmıyorlar.NİYE BİLİYOR MUSUNUZ?Göreve başladıklarında bu VATAN için ettikleri YEMİN VAR.Onlar ne şartlarda olurlarsa olsunlar bu yeminlerini gururla,onurla,namus gibi,şerefleriyle,dimdik ayakta devam ediyorlar.Öyle ki canyoldaşlarını,kardeşlerini gerektiği yerde acı bir şekilde ŞEHİT edip toprağa veriyorlar.Gözlerinden yaşlar akarken bile VATAN SAĞOL ! MİLLET VAROLSUN ! deyip acılarını içlerinde yaşayıp kendi elleriyle gözyaşlarını siliyorlar.
EVET! Onlar bunları yaşarken biz yatağımızda rahat yatabiliyor muyuz?Herkes kendini bir sorgulasın elini vicdanına koysun...Onların içinde bulunduğu şartları bilseydik eğer maske değil,sokakta astronot gibi gezerdik.Şimdi ben bizim için bunları yapan ASKER'lerimizi AYAKTA ALKIŞLIYORUM.BU ÜLKE,BU VATAN SİZİNLE GURUR DUYUYOR.SİZLER HEP VAROLUN..SEVGİYLE KALIN.
BÖLGEHABER
DUYGU YILDIZ